ateist veya halkın benimsediği dinden olmayan biri pekala neredeyse içki, sigara vb.lerini içmiyor, neredeyse sevişmiyor veya dinin yasak saydıklarını yapmıyor olabilir. Bu da düşüncelerinden dolayı dinsiz olduğunu göstermektedir. (O kişi benim)
Tanrı kavramının sorgulanabileceği bir ortam bu sonuca ulaşmayı kolaylaştırabilir ancak inanç ya da düşünceleri tek başına yaşam tarzı şekillendirmez. Bulunduğu sosyal çevrenin yaşam tarzını benimseyen biri aynı çevrenin ortak görüşlerine aykırı düşünce ve inançlara ulaşabilir.
Ateizm, elitist bir tavır haline geldiğinde çok sorunlu bir hal alır. Ateizm, gerçeklikten yanadır ve eğer ona 'yaşam tarzı' dersek, egoist ve bireyci bir akıma dönüşür.
Ateizm düşüncede de vardır yaşam tarzında da. Kişi düşünce olarak yaratıcıya inanmıyor olabilir. Veya yaratıcıya inanıp yokmuş gibi davranabilir. Buna bazı kaynaklarda pratik atezm denir. Ama ikisi aynı kefeye konamaz tabi. İlkinde açık bir inkar var. İkincisinde günahkarlık.
Utandıracak bir günahı vayahut toplumda yadırganacak bir hareketi gizli işleyen bir adam, başkasının haberdar olmasından çok hicap ettiği zaman, melâike ve ruhaniyâtın vücudu ona çok ağır gelir. Küçük bir emâre ile onları inkâr etmeyi arzu eder.